Urodził się 11 II 1858 r. w miejscowości Lubienia (powiat opatowski). W 1873 r. przeniósł się do Płocka. Po ukończeniu studiów seminaryjnych 19 VI 1878 r. został skierowany na dalsze studia do Akademii Duchownej w Petersburgu. Święcenia kapłańskie przyjął 10 VII 1881 r. z rąk bpa Aleksandra Gintowna. Od tego roku rozpoczął pracę w Seminarium Duchownym. Pełnił też funkcję wikariusza w parafii św. Bartłomieja, rektora kościoła poreformackiego.
W latach 1901-1908 pełnił funkcję rektora seminarium. Dnia 12 VI 1908 r. otrzymał nominację na biskupa płockiego. Sakrę biskupa przyjął dnia 6 XII 1908 r. w Petersburgu z rąk bpa Wnukowskiego. W roku 1930 otrzymał od papieża Piusa XI honorowy tytuł arcybiskupa Silyum. 28 II 1940 r. został internowany w Słupnie. 7 III 1941 r. ponownie aresztowany i przewieziony do obozu koncentracyjnego w Działdowie, gdzie (prawdopodobnie 28 maja 1941 r.) poniósł śmierć męczeńską.
"Niczego nie pragnę na ziemi, ale za podanie strawy, przyodzianie w imię Chrystusa jednego ubogiego, wszystko bym oddał z radością i to, co mam, i co by mnie moglo spotkać do końca życia".
Urodził się 10 IV 1886 r. w Żurominie, Święcenia kapłańskie otrzymał 23 VI 1912 r. w Płocku z rąk bpa Nowowiejskiego. W latach 1912-1918 przebywał na studiach w Akademii Duchownej w Petersburgu, które w 1916 r. ukończył z tytułem magistra, od 1918 r. ojciec duchowny w Seminarium Duchownym w Płocku.
Dnia 19 XII 1927 r. otrzymał nominację na biskupa pomocniczego diecezji płockiej. Sakrę biskupią przyjął 22 IV 1928 r. W czasie okupacji neimieckiej, 28 II 1940 r. został uwięziony i osadzony w Słupnie.
W nocy z 6 na 7 marca 1941 r. został przewieziony do Płocka, a następnie do obozu w Działdowie. Tam poniósł śmierć męczeńską, najprawdopodobniej 10 X 1941 r.
13 czerwca 1999 r. Antoni Julian Nowowiejski oraz Leon Wetmański zostali w Warszawie ogłoszeni błogosławionymi przez św. Jana Pawła II, otwierając poczet 108 błogosławionych męczenników II wojny światowej.
Błogosławieni,
Arcybiskupie Antoni Julianie, wiernie znoszący zniewagi i cierpienia, broniąc Krzyża Chrystusowego,
i Biskupie Leonie, sumiennie i cicho świadczący miłosierdzie,
wypraszajcie nam u miłosiernego Boga potrzebne łaski.
Proście o nawrócenie dla grzeszników, o ulgę w cierpieniach dla naszych chorych, o nadzieję dla zrozpaczonych, o miłość dla obojętnych, o przebaczenie dla skrzywdzonych.
Niech nasze rodziny promieniują bliskością Boga,
abyśmy kiedyś i my mogli razem z wami oglądać Boże Oblicze.
Amen.
Źródło: opoka.org.pl | bibliotekanauki.pl | materiały własne